زنان باردار به دلیل مواجه شدن با تغییرات جسمی و هورمونی زیاد ، علائم منحصر به فردی را در این دوران تجربه می‌کنند که ویار یکی از انواع آن‌هاست.

ویار به معنی داشتن تمایل زیاد به خوردن برخی از مواد غذایی است. البته برخی از زنان برای خوردن موادی غیرخوراکی نظیر خاک نیز احساس تمایل دارند که می‌تواند برای آنان مضر باشد. ویار به مسائل روانی هم مربوط است و می‌توان به نوعی آن را به نیازهای عاطفی زن باردار و مهرطلبی او هم ربط داد.

کمبودهای بدن مادر

در دوران بارداری بدن مادر به ویتامین ، پروتئین‌ها و مواد معدنی بیشتری نیاز دارد. چرا که باید بتواند نیازهای بدن جنین را نیز برآورده کند تا او به رشد و سلامت کافی دست یابد. کمبودهای مربوط به این مواد می‌تواند خود را در قالب احساس ویار به برخی مواد نشان دهد. برای مثال زمانی که مادر احساس نیاز به خوردن موادی نظیر خاک ، گچ و نشاسته دارد احتمال بروز کمبود آهن در او وجود دارد.

خوراکی‌های نامناسب برای جنین

ویار همیشه به صورت تمایل به خوردن بروز پیدا نمی‌کند بلکه گاهی اوقات مادر از برخی غذاها متنفر می‌شود و نمی‌تواند آن‌ها را بخورد. دلیل این موضوع این است که بسیاری از خوراکی‌ها برای بدن جنین مناسب نیستند.

جالب است که به طور غریزی بدن در این شرایط برخی غذاها را که تا قبل از بارداری آن‌ها را دوست داشته پس می‌زند و به این ترتیب مانع از مصرف آن‌ها توسط مادر می‌گردد.

تغییراتی در سیستم چشایی

تغییرات جسمی که در دوران بارداری اتفاق می‌افتد منجر به بروز تغییراتی در سیستم چشایی بدن زن می‌شوند. این تغییرات باعث می‌شوند که او تمایلات خاصی به برخی از غذاها پیدا کند. مثلاً به ترشیجات بسیار علاقه‌مند می‌شود.

تمایل زیاد به خوردن برخی از مواد خوراکی

داشتن هوس و ولع شدید نسبت به خوردن برخی از مواد خوراکی مسئله رایجی است که در بین اکثر زنان باردار اتفاق می‌افتد. این موضوع به دلیل تغییرات هورمونی بدن در بارداری رخ می‌دهد و ممکن است در هر زمانی برای زن اتفاق بیفتد. مثلاً ممکن است زن باردار در شبی زمستانی تمایل شدید به خوردن هندوانه پیدا کند!

هنگامی که تمایل به خوردن مواد غذایی خاصی پیدا کردید حتماً در مورد سالم بودن آن اطمینان کافی کسب کنید تا سلامت خود و جنیتان به خطر نیفتد. برای مثال خوردن غذاهایی با کالری و قند بالا می‌توانند احتمال ابتلا به دیابت دوران بارداری را افزایش دهند و برای شما و فرزندتان عوارض ناخوشایندی را ایجاد کنند.

تمایل زیاد به خوردن مواد غیر خوراکی

برخی از مادران در دوران بارداری هوس بسیار شدیدی برای خوردن مواد غیر خوراکی نظیر خاک ، گچ ، کبریت سوخته و… پیدا می‌کنند. از آنجایی که این تمایلات اکثراً نشان دهنده کمبود مواد غذایی در بدن است ، باید با مراجعه به پزشک و انجام آزمایشات لازم از سلامت بدن خود اطمینان کافی کسب کنید و یک رژیم غذایی مناسب که جبران کننده کمبودهای بدنتان است را نیز دریافت نمایید. ادامه دادن به خوردن مواد غیرخوراکی مسلما سلامت بدن شما و جنین را تهدید خواهد کرد. 

تمایل به خورد این مواد می‌تواند از نیاز های عاطفی مادر نیز نشات بگیرد.

بیزاری و احساس ناتوانی در خوردن

این مشکل در دوران ابتدایی بارداری که تغییرات هورمونی به تازگی اتفاق می‌افتند ، بیشتر رخ می‌دهد و اکثراً با سپری شدن زمان بارداری در ماه‌های بعدی بهبود پیدا می‌کند. بیزاری نسبت به‌ بو ، طعم و به طور کل برخی از غذاها در این دوره بسیار رایج است و از انواع ویار بارداری محسوب می‌شود.

بیزاری نسبت به مواد غذایی می‌تواند به بروز مشکلات جدی‌ تری بیانجامد که باید مراقبت‌های لازم در این زمینه صورت بگیرد. چرا که برخی مادران در مواجهه با مواد غذایی یا خوردن آن‌ها به‌ شدت دچار تهوع و استفراغ می‌شوند. تهوع و استفراغ زیاد همراه با نخوردن مواد غذایی مورد نیاز منجر به از دست رفتن آب زیاد از بدن می‌شود. در این شرایط لازم است که حتماً به پزشک مراجعه شود تا با دریافت سرم و داروهای دیگر مواد مورد نیاز بدن مادر تأمین شود.

ویار بارداری دختر و پسر

تشخصیص جنسیت از روی انواع ویار بارداری یک امر قطعی نیست اما طبق تحقیقات می‌تواند تا حدودی درست باشد. مثلا اگر در ماه‌های اول بارداری ویار شدیدی را تجربه می‌کنید احتمال اینکه فرزندتان دختر باشد بیشتر است چرا که هرومون‌های بارداری دختر باعث تشدید ویار می‌شود.

همچنین در صورتی که علاقه و تمایل زیادی به خوردن غذاهای شیرین دارید، ممکن است فرزندتان دختر باشد. علاقه زیاد به خوردن غذاهای ترش ، شور و ادویه‌های تند نشان دهنده پسر بودن جنین است. البته توجه داشته باشید که برای تشخیص قطعی جنسیت باید از سونوگرافی استفاده کنید.

التهاب یا عفونت پستان عارضه‌‌ای است که در آن بافت سینۀ مادر به شکل دردناکی ملتهب می‌شود. این عارضه معمولاً هر بار فقط یک سینه را مبتلا می‌کند. التهاب پستان به کودک شما آسیبی نمی‌رساند ، اما می‌تواند روند شیردهی مناسب در سینۀ مبتلا را کاهش دهد و برای شما نیز مشکلاتی ایجاد کند. 

در این مطلب می‌توانید با علائم و دلایل عفونت پستان ، درمان التهاب و عفونت و پیشگیری از ابتلا به عفونت پستان آشنا شوید.

دلایل و علائم عفونت پستان

سینۀ ملتهب ممکن است قرمز ، دردناک ، سفت یا به شکل غیر معمولی گرم شود. این التهاب می‌تواند ناشی از عفونت باشد یا علت دیگری داشته باشد. 

علائم عفونت شامل لرز ، تب 38 درجه سانتی‌گراد یا بالاتر و خستگی است. التهاب سینه‌ای که ناشی از عفونت نباشد، ممکن است با ماندن شیر در سینه، پرخون ‌شدن یا احتقان پستان یا انسداد مجاری شیر ایجاد شود.

عفونت پستان می‌تواند به خاطر هر کدام از این شرایط و همچنین ترک‌خوردگی یا آسیب‌دیدگی نوک سینه و ورود میکروب‌ها ایجاد شود. 

استرس ، خستگی و مادر شدن برای اولین بار می‌تواند خطر ابتلا به عفونت پستان را افزایش دهد. این عارضه می‌تواند در هر زمان از دوران شیردهی رخ دهد ، اما در ماه اول پس از تولد کودک شایع‌تر است.

درمان التهاب و عفونت پستان

هنگام التهاب و عفونت پستان ، لازم است به شیردهی ادامه دهید. اگرچه شیردهی با وجود ورم ممکن است گاهی فوق‌العاده دردناک باشد ، اما باید کودک را مرتب تغذیه کنید تا جریان شیر را روان نگه دارد و از انسداد بیشتر مجاری شیر جلوگیری کند. سعی کنید قبل از هر وعدۀ شیردهی ، چند دقیقه کمپرس گرم روی سینۀ خود قرار دهید. این کار می‌تواند رفلکس خروج شیر را تحریک و شیردهی را کمی راحت‌تر کند.

اگر کودک شما در طول هر وعدۀ تغذیه ، سینۀ ملتهب را به شکل کامل خالی نمی‌کند خودتان با دوشیدن شیر با دست این کار را انجام دهید. همچنین سعی کنید چند بار در روز به سینه گرما بدهید و مرتب شیردهی کنید تا سینۀ مبتلا خالی بماند. این کار همچنین می‌تواند به رفع سریع‌تر هر گونه عفونت کمک کند. شما می‌توانید برای کاهش این درد با تأیید پزشکتان ایبوپروفن بخورید.

پیشگیری از ابتلا به التهاب پستان

بهترین راه برای پیشگیری از التهاب و عفونت پستان ، استراحت زیاد و یک رژیم غذایی سالم و متعادل در دوران شیردهی است. هرچه خسته‌تر باشید ، بیشتر مستعد ابتلا به این عارضه هستید. علاوه بر این ، اجازه ندهید که سینه‌هایتان بیش از حد پُر یا متورم شود. 

اگر سینه‌های شما پس از شیردهی یا دوشیدن شیر خالی نشده است ، احتمالاً یک مجرای شیر مسدود شده دارید. بنابراین از کمپرس گرم و ماساژ برای تخلیۀ شیرتان استفاده کنید. همچنین از پوشیدن سوتین‌های فنر‌دار و تنگ خودداری کنید.   

حذف فیزیکی ضایعه شامل کرایوتراپی (انجماد ضایعه با نیتروژن مایع)، کورتاژ (نفوذ به مرکز ضایعه و تراشیدن مواد سفید رنگ آن) و لیزرتراپی می شود. این روش‌ها سریع هستند و برای انجام آن‌ها نیاز به فرد ماهر و آموزش‌دیده و گاهی بی‌حسی موضعی است و ممکن است بعد از درمان، دچار درد و تحریک محل شویم و اسکار در محل ایجاد شود.

لیزر این ویژگی را دارد که ضایعات در همان لحظه و سریع و بصورت نقطه ای ، بدون آسیب به پوست اطراف ضایعات از بین ببرد و ظرف 2 تا 3 هفته پوست ترمیم می شود.

کورتاژ آسیب بیشتری به پوست می رساند و رفع ضایعات بعد از کرایوتراپی نیز زمان بر بوده و پوست حاشیه اطراف ضایعات را نیز تحت الشعاع قرار می دهد و به عبارتی بافت بیشتری را آسیب می زند.

اصلاً درست نیست که خودتان شخصاً تلاش کنید ترشح یا ماده ی درون مولوسکوم تناسلی را خارج کنید. در صورتی که خودتان بخواهید این کار را انجام دهید، ممکن است ندانسته باعث ایجاد زخم وسیع یا انتشار عفونت به دیگر نواحی بدن شوید. ضمن اینکه با خراشیدن و تراشیدن پوست امکان ابتلا به عفونت های باکتریایی فراهم می‌شود.

مراقبت های بعد از درمان مولوسکوم تناسلی

اگر این ضایعه‌ها را با دارو یا توسط دکتر درمان کردید، باید بعد از آن به خوبی از پوست تان مراقبت کنید. 

• آن ناحیه از پوست را تمیز نگه دارید.
• بعد از دستشویی یا حمام از یک حوله‌ی جداگانه برای خشک کردن دیگر مناطق بدنتان استفاده کنید. 
• نواحی درمان‌شده را نخارانید و نخراشید.
• از لیف برای شستن نواحی مبتلا استفاده نکنید 
• اگر به این نواحی دست زدید ، دست هایتان را بشویید. 
• اگر احساس ناراحتی می‌کنید، فعلاً رابطه ی جنسی نداشته باشید.
• در صورتی که درد دارید می‌توانید از کیسه ی یخ ، داروهای مسکنی مثل آسپیرین ، ایبوپروفن (ادویل ، موترین) ، یا استامینوفن (تایلنول) استفاده کنید تا درد و ناراحتی شما تسکین پیدا کند.

مولوسکوم کنتاژیوزوم یا مولوسکوم عفونی نوعی عفونت ویروسی است که باعث ایجاد جوش­ های کوچکی روی پوست می‌شود. این بیماری از طریق تماس با پوست آلوده مثلاً هنگام رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شود که می­تواند منجر به بروز مولوسکوم تناسلی شود. این جوش­ها خود به‌ خود برطرف می‌شوند و خطرناک نیستند.

علائم مولوسکوم

برجستگی های گنبدی‌ شکل کوچک با یک فرورفتگی در وسط برجستگی که اصطلاحا به آن ناف می گویند. این برجستگی‌ ها اندازه ی متفاوتی دارند و ممکن است از یک سر سنجاق تا پاک کن ته مداد یعنی از 2 تا 5 میلیمتر دیده شوند. در اکثر افراد جوش ها بصورت گروهی مشاهده می شوند گرچه ممکن است به صورت تک تک هم روی پوست ایجاد شود.

اگر سیستم ایمنی افراد ضعیف باشد، این جوش ها اندازه ی بزرگ‌تری داشته و در گروه‌های بزرگتری روی پوست ظاهر می‌شوند.

این برجستگی ها سفید رنگ بوده و معمولا هاله ی صورتی رنگی آن ها را احاطه کرده است و معمولاً خارش ندارند.

این جوش ها ممکن است هرجای بدن بروز کنند ، به جز کف دست‌ها و کف پاها لذا منحصر به ناحیه تناسلی نیستند.

درمان قطعی مولوسکوم تناسلی

از آن‌جا که مولوسکوم کنتاژیوزوم در افراد سالم به خودی خود ظرف 6 تا 12 ماه از بین می رود ، لذا درمان خاصی لازم نیست. اما در مواردی مثل قابل رویت بودن ضایعه ، وجود حساسیت‌های زمینه‌ای ، و تمایل به پیشگیری از انتقال، درمان لازم می‌شود.

اگر ضایعه ها در ناحیه‌ی تناسلی باشند (روی آلت تناسلی یا اطراف آن ، بخش خارجی دستگاه تناسلی زنان ، دهانه ورودی واژن یا اطراف مقعد) درمان مولوسکوم توصیه می شود. 

در صورتی که در این نواحی ضایعه را مشاهده کردید ، بهترین راه این است که به پزشک مراجعه کنید چون این احتمال وجود دارد که بیماری همراه دیگری نیز داشته باشید که ضمن تماس جنسی ، منتقل شود.

در 98 درصد مواقع نوزادان فول ترم (نوزادانی که در موعدد مقرر به دنیا آمده اند) مکونیوم را در 24 ساعت اول پس از تولد دفع خواهند کرد. در نوزادان زودرس ، دفع مکونیوم معمولاً در 24 ساعت دوم پس از تولد رخ خواهد داد.

اگر مکونیوم در این بازه ی زمانی خارج نشود باید نوزاد از نظر انسدادهای دستگاه گوارش مانند مقعد سوراخ نشده بررسی شود ، بعلاوه عدم خروج مکونیوم سبب ابتلای نوزاد به زردی شدید خواهد شد.

روش های پاک کردن مکونیوم یا اولین مدفوع نوزاد از روی پوست 

مکونیوم یک ماده ی بسیار چسبنده است و ممکن است پاک کردن آن از روی پوست نوزاد دشوار باشد بنرای راحتتر انجام دادن این کار از راهکارهای زیر می توانید استفاده کنید :

•  برخی از افراد قبل از دفع مکونیوم باسن و اطراف مقعد نوزاد را با روغن زیتون چرب می کنند تا از طریق ایجاد لغزندگی ، پاک کردن مکونیوم را ساده تر کند.
• برای تسهیل در پاک کردن مکونیوم می توانید یک پارچه ی نخی تمیز را به روغن زیتون و یا روغن های مخصوص پوست بچه آغشته کنید و سپس با آن مکونیوم دفع شده را پاک کنید تا پوست ظریف و حساس نوزاد آسیب نبیند.
•  اگر لباس های نوزادتان در بیمارستان به مکونیوم آلوده شد و شما هم قصد دارید اولین لباس هایی که به تن نوزاد دلبندتان کرده اید را برای یادگاری نگه دارید، احتمالا برای پاک کردن لکه های بسیار چسبنده مکونیوم ، مجبور خواهید بود که آنها را با پاک کننده های قوی تری شسته و خوب آبکشی کنید.

با توجه به این موضوع که داشتن فرزند سالم از بزرگترین موهبت های الهی است ، با دیدن اولین مدفوع نوزادتان باید بسیار خوشحال باشید ، زیرا تا آن زمان مشخص شده است که او خوشبختانه به بسیاری از بیماری های گوارشی مادرزادی مبتلا نیست و به احتمال زیاد دستگاه گوارش سالمی دارد.